ศรัทธาที่ขมขื่นของบรูโน [4] : ชีวิตหลังการประจักษ์

ก่อนจะกลับบ้านกับลูก บรูโนพาพวกเขาไปที่โบสถ์อารามสามน้ำพุ บอกให้เขาคุกเข่าหน้าตู้ศีลและยืนยันว่าพระเยซูเจ้าสถิตอยู่ในศีลมหาสนิทจริง ตรงกันข้ามกับที่เขาเคยสอนมา แล้วเขาก็สวดบทวันทามารีอากับลูกสามคน เขายังบอกลูกอย่าพูดถึงเรื่องที่เขาเห็นกับใคร

แต่เมื่อขึ้นบันได พวกเด็กร้องบอกทุกคนว่า “เราสามคนได้เห็นแม่พระที่สามน้ำพุกับคุณพ่อ” ส่วนบรูโนเล่าทุกอย่างให้โยลันดาฟัง แล้วคุกเข่าข้างหน้าเธอพูดว่า “เธอต้องให้อภัยฉันที่ได้ทำสิ่งที่เป็นโทษต่อเธอทุกอย่าง”

การกลับใจใหม่ที่ทุกข์ทน

ทีนี้ก็ถึงคราวที่ผู้กลับใจใหม่ต้องทนทุกข์ลำบากใจเป็นเวลานาน เขาคอยและแสวงหาเครื่องชี้บอกที่แม่พระสัญญา ทุกครั้งที่เขาพบพระสงฆ์ เขาจะถามว่า “ขอพูดกับคุณพ่อหน่อยได้ไหมครับ?”

แต่ไม่มีพระสงฆ์สักองค์ตอบด้วยคำพูดที่แม่พระบอกไว้ ดังนั้นบรูโนจึงนิ่งไม่พูดต่อไปทำให้พระสงฆ์งุนงงมาก บรูโนยิ่งกระวนกระวายใจหนักขึ้น คิดว่า “หรือเราจำผิด?”

2 ปีผ่านไป บูรูโนละทิ้งโปรแตสแตนท์

วันหนึ่งภรรยาบอกบรูโนว่า “ไปที่วัดของเธอซิค่ะ” (วัดนักบุญทั้งหลาย) บรูโนก็ไป พระสงฆ์องค์หนึ่งกำลังจะแจกศีล เขาก็เข้าไปหาพูดว่า “คุณพ่อครับ ผมอยากพูดกับคุณพ่อ”

“วันทามารีอา ลูกเอ๋ย ลูกต้องการอะไร?”

“คุณพ่อตอบอย่างนี้ ทำให้ผมกลับมีชีวิตทีเดียว”

ส่วนพระสงฆ์กล่าวต่อไปว่า “ไปที่ห้องสักการภัณฑ์ มีพระสงฆ์องค์หนึ่งเพิ่งถวายมิสซาเสร็จไปหาเถอะ ท่านจะรับเป็นธุระเรื่องของลูก!”

เป็นอันว่าเขาได้รับเครื่องชี้บอกทีแม่พระสัญญาแล้ว และที่ห้องสักการภัณฑ์นั้นเอง บรูโนก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้พระสงฆ์ฟัง

หลังจากได้รับการอบรมทางศาสนาเรียนคำสอนเป็นอย่างดีแล้ว บรูโนกับภรรยาได้รับศีลอภัยบาป และได้สาบานทิ้งลัทธิเทียมเท็จเดิมเมื่อวันที่ 7 พฤษภาคม 1947

ก่อนนั้น 1 วัน คือ วันที่ 6 พฤษภาคม 1947 บรูโนได้กลับไปที่ถ้ำสามน้ำพุ ขณะที่เขากำลังคุกเข่าภาวนานั้น

แม่พระได้ประจักษ์มา และยิ้มกับเขาตรัสว่าจะทรงคุ้มครองเขาต่อไป “และวันสำคัญได้มาถึงแล้ว”

เรียบเรียงจาก นิวมานา