ศาสตราจารย์บิล บราวด์ แห่งวิทยาลัยไบรอัน เล่าเรื่องมิชชันนารีที่ไปประกาศข่าวดีของพระเยซูคริสตเจ้าให้กับชนเผ่าอินเดียนแดงว่า
ในตอนแรกเมื่อมิชชันนารีพบกับชนเผ่าอินเดียนแดง พวกเขาต้อนรับมิชชันนารีอย่างไม่ค่อยเต็มใจนัก พร้อมทั้งตั้งข้อสงสัยในใจว่ามิชชันนารีจะมาทำอะไรกับพวกเขา พวกเขาเรียกมิชชันนารีว่า “พวกคนขาว”
เมื่อได้ติดต่อสัมพันธ์กัน พวกเขารู้จักมิชชันนารีดีขึ้น พวกเขาให้ชื่อใหม่แก่มิชชันนารีว่า “พวกคนขาวที่น่าเคารพ”
หลังจากนั้น เมื่อพวกเขามองเห็นถึงคุณงามความดีของมิชชันนารี และเจตนาดีของพวกท่านที่จะช่วยพวกเขาให้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดียิ่งขึ้น พวกเขาเรียกมิชชันนารีว่า “อินเดียนขาว” ซึ่งชี้ให้เห็นว่าพวกเขายอมรับมิชชันนารีให้เป็นพวกเดียวกับพวกเขา
เวลาผ่านไป วันหนึ่งมีชาวอินเดียนแดงคนหนึ่งประสบอุบัติเหตุและได้รับบาดเจ็บที่เท้า มิชชันนารีนำชายคนนั้นไปที่บ้านของท่าน ล้างเท้าของเขา ใส่ยาที่แผล พันแผลให้เขา และดูแลเขาด้วยความเอาใจใส่ เมื่อชาวอินเดียนแดงเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ พวกเขาทึ่งในความดีงาม และการบริการรับใช้ด้วยความรักของมิชชันนารี ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมาพวกเขาเรียกมิชชันนารีว่า “คนของพระเจ้า”
ท่านก็เห็นแล้วว่า ความเชื่อนั้นทำงานควบคู่กับการประพฤติของเขา และความเชื่อก็สมบูรณ์โดยการประพฤตินั้น
ยากอบ บทที่ 2 ข้อที่ 22
